เยือนถิ่นกาแฟ ตอนที่ 2

เดินทางผ่านเขาค้อพวกเราเลี้ยวขวาไปทางนครไทย ผ่านปากทางขึ้นอุทยานแห่งชาติภูหินล่องกล้าอดีตสมรภูมิสู้รบทั้งกำลังและความคิด รอยต่อของสามจังหวัดเลย,เพชรบูรณ์,พิษณุโลก ที่มีภูมิประเทศสวยงามมากแห่งหนึ่งของไทย รอบนี้ไม่ได้แวะขอเลยผ่านไปอุตรดิตถ์แวะพักที่ร้านอาหารลมเย็นที่ประจำในการแวะทานข้าวกลางวันพอเข้ามาถึงร้านนี้เรานั่งลงทุกคร้ังจะรู้สึกการมาถึงเมืองเหนือโดยแท้จริง
อาหารจานด่วนจานร้อนก๊วยเตี๋ยวมีหมด
ขนมข้าวเกรียบปากหม้อ
เราไปที่ไหนเรามักเห็นรอยยิ้มที่สดใสของคนไทยเสมอไม่แปลกใจทำไมคนต่างชาติจึงนิยมมาเที่ยวเมืองไทย แถมยังแต่งงานอยู่กินกับคนไทย คงเพราะคนไทยมีลักษณะพิเศษไม่เหมือนชาติใดในโลก
มีมุมกาแฟบรรยากาศดีๆ ที่สำคัญราคาไม่แพงด้วย
แต่ขอเข้าห้องน้ำก่อนนะไม่ไหวแล้ว

แต่ที่แปลกตาไปกว่าเดิมคือมีการเพิ่มบริเวณที่นั่งในร้านแต่ตกแต่งด้วยของใช้ ถ้วยโถโอชาม ภาพถ่ายของเล่นสมัยก่อนน่าจะประมาณ 30-50 ปีที่แล้ว ทำไห้บรรยากาศแปลกตาขึ้น

มาถึงภาพนี้จะอย่างไรก็แล้วแต่สิ่งหนึ่งที่ผมคิดแต่ไม่ค่อยได้พูดกับคนอื่นคือผมโชคดีมากที่เกิดมาบนแผ่นดินนี้ในรัชสมัยของท่าน “มีผู้ปกครองแผ่นดินโดยธรรม ชีวิตก็มีความสุขทุกลมหายใจ” คำกล่าวจากคุณอ๊อฟ พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง จากละครคุณชายรัชชานนท์
นายแบบคนเดิมกับเสาบอกระยะทางที่สีแยกอินโดจีน เดี๋ยวนี้มีปลูกต้นไม้ประดับตกแต่งเพิ่มขึ้นตัวผมกับเปิ้ลต้องเลี้ยวซ้ายเพื่อขึ้นไปตามถนนไฮเวย์ลำปาง-เชียงใหม่
เมื่อครั้งที่เดินทางแรกๆตั้งใจจะไปเที่ยววัดทางเหนือให้ได้ ส่วนตัวชมชอบสถาปัตยกรรมไทยๆ โดยเฉพาะวัดวาอาราม ไม่ได้มีความรู้เรื่องสถาปัตยกรรมอะไรแต่มีความรู้สึกเมื่อเห็นวัดวาอารามที่งดงามมันจะสะท้อนไปถึง จิตใจ ความเชื่อวัฒนธรรมวิถีการดำรงชีวิตของคนในชุมชนนั้นๆ เรากำลังมุ่งหน้าสู่เมืองรถม้าลำปางที่หมายแรกเลยคือวัดพระธาตุลำปางหลวงวัดประจำจังหวัดของเมืองลำปาง แล้วเดี๋ยวพาไป