เมืองที่น่าหลงใหล 1

ไปถึงแม่สายก็ประมาณ 6 โมงครึ่งเข้าที่พักวางกระเป๋าเสร็จชวนเปิ้ลลงมาเดินเล่นหาข้าวกิน ก้าวพ้นกะไดที่พัก สตาร์ทด้วยน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋

รสชาติดีแต่ปามันไปหน่อย เดินไปเรื่อยๆจนสุดหน้าด่านดูโน่นดูนี่เห็นขนมเบื้องแปลกๆเลยสั่งมาชิมดู แม่ค้าทำไปบ่นไปเรื่องไปเที่ยวเพชรบูรณ์แล้วซื้อมะขามหวานแต่ไม่ประทับใจ แต่ที่ผมสนใจคือมันเป็นขนมเบื้องลอยน้ำ

คือใช้ถาดสแตนเลสลอยในหม้อน้ำร้อนจนแป้งสุกใส่ไส้กระหล่ำปลีโรยด้วยอะไรบ้างจำไม่ได้มันมืดๆ หน้าตาก็เป็นอย่างที่เห็นรสจืดไปนิด ถือมาไม่ทันห้าก้าวเจอรถเข็นขายคล้ายขนมจีนเลยนั่งลงสั่งชิมดู

มันมีชื่อว่าข้าวซอยน้อย,ขนมจีนน้ำเจื้อ ถามว่ารสชาติดีไหม๊ผมว่ามันคล้ายขนมจีนน้ำยาป่าแบบจืดๆ

มาถึงหมูปิ้งชาวเขาคนเยอะขายไม่แพง

ตามด้วยข้าวจี่ที่ทาด้วยถั่วเน่ากลิ่นแรงๆ

ตื่นเช้าเดินตลาดก็ดูพืชผักบรรยากาศเช้าที่แม่สายท่าขี้เหล็กเหนือสุดแดนสยาม

ตบท้ายด้วยขันโตกมิตรภาพบนดอยและน้ำชารับแขกที่ชื่นใจที่สุดในรอบหลายปีทีเดียว ผมกับเปิ้ลมาเชียงรายน่าจะ 4 ครั้งแต่ครั้งนี้ตรงมาเชียงรายเลยไม่แวะเชียงใหม่ก่อนแต่ผมกับเปิ้ลเห็นตรงกันว่าหลงรักเชียงรายพอสมควร